Page 44 - Kastamonu Genç Akademi Dergisi 3. Sayı

Sözlü Cinayet

Denizsu Bakar / Şehit Şerifebacı Ortaokulu

nsanlar; insanlar küstüm çiçeğine benzer. Bazen tek bir sözle
İ
kırılabilirler, kendilerini yetersiz görürler. Tabi ki bunlara sebep olan

sizler ve bizleriz. Kimi insan bir psikolojik bozukluk yüzünden yapar
bunu. Bu hastalık insanları kendiyle kıyaslayıp bir diğer insanların kendini
yetersiz görmesine sebep olur, karşılarındaki kişideki ışığı
söndürürler. Hani bazen olur ya; küçücük bir şeye bile mutlu olup,

küçücük bir şeye bile kırılabilir insanlar, fakat kimse bilmez bunu. İçinde
yaşadıklarını dışarı vuramayanlar anlar en çok da. Kimse anlamaz,
anlayamazlar ya da anlamaya çalışmazlar. Ama bazı sözler ve cümleler

vardır öyle bir anda yakalarlar ki seni, en savunmasız olduğun bir anda o
sözleri düşünmeden söylerler insanlar. O an bunu şaka olarak demişlerdir
veya dalga geçmek amacıyla. Ama o sözün kalpteki yeri çok büyüktür. O
düşünmeden söylenen sözler o kişiyi ışığa muhtaç bırakır. Oysa kelimeleri

düzgün seçebiliyor, karşıdaki kişinin bakış açısından bakabiliyor olsaydık
insanların o karanlık yollarını aydınlatabilirdik. Bir kitapta okumuştum.
"İnsanları insanlar öldürür, silahlar değil. Bu devirde sözler işliyor

cinayetleri, katiller değil." İnsanları yargılamayın ya da küçük
düşürmeyin. O bıraktığınız hasarlar geçmiyor, o yaralara alışmaya
başlıyoruz. Yaralar asla geçmez zamanla, her şeyin tedavisi olan zamanla
o yaraları sarmayı öğreniyoruz. Daha doğrusu o yaraları sarmayı

öğrenmeye mahkûm bırakılıyoruz…