Page 25 - Kastamonu Genç Akademi Dergisi 1. Sayı

GERÇEK OTORĠTE KAVRAMI

Ahmet Sani Topçu
KÜ Ġlahiyat Fakültesi

Bugün artık klasik dünyanın düĢünce kalıplarından oldukça uzaktayız. Böylesi
uzaklıkta bir hayatta ise otorite, düĢünce düzeyinde yasaklı sayılıyor. Ne var ki, otoritenin

ideal açıdan kötü kabul edilmesi ve kötülüğünün de sürekli vurgulanması, onun içinde
yaĢadığımız dünyanın kaçınılmaz bir gerçeği olmaya devam ettiği gerçeğini değiĢtirmez

otoritenin çağımız insanı için rahatsız edici bir sözcük oldu olduğunu söylesek sanırım çok

fazla bir itiraz gelmeyecektir. Nitekim modern düĢünce tarihinin bir "yasaklı sözcükler listesi
hazırlansa otorite sözcüğünün de yer alması kuvvetle muhtemeldir. Hiç Ģüphesiz bu sözcüğe

yönelik fikri rahatsızlığın görünürde farklı pek çok sebebi vardır. Ancak söz konusu görünür

sebeplerin en baĢına yerleĢtireceğimiz, otoritenin özgürlük kavramının tam zıttı kabul
edilmesidir. Bu nedenle de modern çağda özgürlük ne denli "makbul meziyetler “in bayraktarı

ve iĢareti olarak görülürse otorite de o nedenle “arzu edilmeyen meziyetler”in bayraktarı ve
iĢareti görülüyor. Öyle ki, geçtiğimiz yüzyılın ortasından günümüze kadarki süreyi bir

yönüyle "özgürlük çağı" yahut eĢ anlamlı biçimde "otoritelerin yıkılma çağı" Ģeklinde
adlandırmak bile mümkündür. Peki, sahiden de bu kavram ilk bakıĢta görüldüğü kadar kötü

müdür? Dahası, gerçekte kötülenen Ģey kavramın kendisi midir? Sözlük anlamı itibariyle

"yaptırma, emretme yahut yaptırmama hakkı, gücü" Ģeklinde tanımlanabilecek olan otorite,
temel kavramsal çerçevesi itibariyle "meĢru iktidar" demektir. Ġktidarın baĢkaları üzerinde güç

kullanma becerisi olarak anlarsak otoriteye de bu becerinin meĢru biçimde icra edilmesi
diyebiliriz. MeĢru biçimde icra edilen güç kullanma becerisi yani otorite, akla ilk geldiği

Ģekliyle. Yalnızca siyaset sahasında geçerli bir kavram değildir) Sosyal hayatta hukuk
sahasında, aile içi iliĢkilerde bilimsel faaliyetlerde, sanatsal-kültürel etkinlerde de otoriteden

pekâlâ bahsedebilmemiz mümkündür

20