Page 61 - Kastamonu Genç Akademi Dergisi 1. Sayı

tanıĢmıĢtı. Babalık. Hasan hayatında ilk defa bir role bürünmüĢtü. Ġlk defa bir yeri vardı bu

dünyada. Onu boğulduğu okyanustan yukarı çıkarıyordu her Ģey.

Çok uzun bir göreve çağrıldı Hasan. 2 yıl boyunca ailesini göremeyecekti. Kızının

fotoğraflarını aldı. EĢinin fotoğraflarını aldı. Hasan, tek düĢündüğü ve tek sevdiği Ģeylere
olması gerekenden daha fazla değer veriyordu. Her gece onların fotoğrafına bakıyor, her

sabah onlar ile uyanıyordu.

Soğuk bir gecede bir sesle uyandı. Cam sesleri, mermi sesleri duyuyordu sadece. BaĢını

kaldırdı. Yatağının yanında yerde yatan birkaç kiĢi gördü. Çok korktu Hasan. Çocuğunun
doğum anında yaĢadığı korkunun tadını çok yoğun hissetti ağzında. Ve sadece kitlenip

yatağında kaldı. Gözlerini ve baĢını biraz oynatıyordu. Silahını almıĢ yatağından kalkan her
arkadaĢı (Hasan onlara kardeĢim demeyi tercih ederdi) saniyesinde paramparça bedenleri ile

yere savruluyordu. Kaç saat oldu hatırlamıyordu Hasan. Ancak hayatında geçirmediği kadar
uzun zaman sonra yatağından kalktı. Gün doğmuĢtu. Kendi koğuĢunda kardeĢim dediği 16

tane adamdan kimisi paramparça olmuĢ, kimisinin kolu bacağı kemiğinden ayrılma aĢamasına

gelmiĢ Ģekilde yatıyordu.

Gözü Siirtli „ye çarptı. Yüzü paramparça olmuĢ mutlaka birkaç mermi isabet etmiĢti. Elini
tuttu Siirtlinin. ''YaĢıyor musun?'' diye sordu Hasan. Sonra sorduğu sorunun absürtlüğünü

anlayarak utandı. Ayağa kalktı ve bağırabildiği kadar bağırdı. Takriben askerlerin gelmesi ne
kadar sürdü bilmiyorum ama saatler geçtiğini tahmin edebiliyorum. Saatlerce bağırdı Hasan.

En yakın karakoldan gelen askerler, sayısız paramparça asker bedenini ve koğuĢun ortasında
bağırmaktan sesi çatlamıĢ Hasan'ı buldular.

O gün o koğuĢtan sadece kızının ve eĢinin fotoğraflarını almıĢtı Hasan. Artık onu hayatta

tutan yegâne Ģeylerin fotoğrafları. Askerler onu Kars'a, evine getirene kadar tek yaptığı Ģey
kızının ve eĢinin fotoğraflarını öpmek oldu. Önce öpüyor, sonra fotoğrafa sarılıyordu. Bunu

tekrar ve tekrar yaptı.

Onu evine götüren askerler sohbet etmeye çalıĢtı saatlerce. Ama Hasan konuĢmazdı. Hasan'ı
bilmiyorlardı. Hasan, sadece eĢiyle kızıyla ve kardeĢleri ile konuĢurdu. KardeĢleri Ģu an

yoktu. Hasan nereye gittiklerini düĢünmüyordu. Annesi ve babası onun yerine düĢünmüĢtü.

ġehit olup cennete gitmiĢti onlar. Ama korkaklık yapıp yatağından bile çıkamayan Hasan
nereye gidecekti? Hasan bunu düĢünmemek için fotoğrafları daha hızlı öpmeye baĢladı. Daha

sıkı sarıldı onlara.

56